4 hoofd slijtagesystemen:
| adhesieve slijtage |
| abrasieve slijtage |
| oppervlaktevermoeiing slijtage |
| tribo oxidatie |
Slijtagemechanismen kunnen de volgende patronen volgen:
Het belangrijkste verschil tussen adhesieve en abrasieve slijtage is de afwezigheid van ploegwerking door harde vreemde deeltjes of ruwe oppervlakken in het geval van adhesieve slijtage. Adhesieve slijtage ontstaat uit de adhesiekrachten tussen atomen in nauw contact. Tijdens het glijden zullen deze contacten niet verbreken bij de originele overgangen. Oppervlaktevermoeiing geeft de vorming van (sub) oppervlaktescheuren weer als gevolg van herhaald belasten en ontlasten (kogellagers). Tribo-oxidatie vindt plaats wanneer door de glijdende werking beschermende oxidefilms afgevoerd worden in een corrosieve (en daarmee dus ook warme) omgeving. Op deze manier wordt het oppervlak extra gevoelig voor (continue) nieuwvorming van corrosieproducten.
Adhesieve slijtage en de preventie:
Adhesieve slijtage is de voornaamste van van slijtage bij de meeste schone, niet-gesmeerde bewegende delen of bewegende delen die in gedeeltelijk gesmeerde omstandigheden werken. De oppervlakteverstoringen door het koudlassen laten gaandeweg steeds meer kleine misvormingen in het oppervlak achter. De belangrijkste maatregelen om adhesieve slijtage zonder smering te voorkomen zijn:
- materialen selecteren die zachtere oxiden vormen ('oxidesmering', dus geen aluminium. Ook tribo-oxidatie gerelateerd)
- hardheid verhogen (meestal aan één kant) en zo 'micro-plastische' vervorming van het oppervlak voorkomen
- geen kubische/vlak georienteerd (nikkel, aluminium of austenitisch staal) materiaal selecteren of homogeen geordende metalen
- het selecteren van sterk incompatibele materiaalparen (zoals zilver op kobalt)
- materialen selecteren met lage oppervlakte-energie
- selecteren van niet-metalen/composiet -metaalparen
Adhesieve slijtage vergelijkingsdiagram:
Condities: niet-gesmeerd / vrij van schurend medium / geen inert gas.
Snelheid: 0,7 m / sec
Omgevingstemperatuur: 30 ° C
Eerste record: Ring (de zelfklevende tegenhanger, geen meting. Bijvoorbeeld de 1.2379 staalplaat bij de eerste staaf)
Tweede record: Pin (meting van volumeafname. Het bronzen record bij hij de eerste bar)
Let op: sommige materiaalparen van pin en ring zijn ook in omgekeerde volgorde getest.
Op deze manier is informatie verzameld over het materiaal dat de hoogste mate van slijtage vertoont in een materiaalpaar voor translatie.
Lunac 1 en 2+, 1.2379 (standaard gereedschapsstaal) en ASP 60 waren allemaal gehard.
klik om te vergroten
Abrasieve slijtage (vreemde deeltjes slijtage):
SiC: grit 800
Belasting: 0.0866 N/mm2.
Taber testing principe
Wear resistance increase in the case of
grit 800 SiC abrasive testing (at 0.0866 N/mm2):
| Lunac 2+ vs DIN 1.2379 hardened steel | 11 x |
| Lunac 2+ vs C-Steel S355J2 | 22 x |
| Lunac 2+ vs Lunac 1 hardened | 104 x |
| Lunac 2+ vs Bronze RG10 | 190 x |
| Lunac 2+ HK vs C-steel S355J2 | 34 x |
Abrasieve slijtage anomalie (vreemde deeltjes slijtage, verschillende mineraalhardheden):
SiC (Siliciumcarbide) en SiO2 (kwartzand): grit 400
Belasting: 0.0866 N/mm2.
Taber testing principe
Opmerkelijk is de anomalie van mineraalhardheid en hoeveelheid slijtage.
De slijtvastheid van het niet-geharde Lunac 2, hardchroom en ongehard staal neemt af in het geval
een zachter schurend mineraal is toegepast. De snij-eigenschappen van het zachtere
kwarts is effectiever in deze genoemde systemen!
Belangrijk: Het kwartszand abrasieve slijtagetestsysteem komt veel dichter in de buurt van de werkelijkheid !
Slijtvastheidstoename in het geval van
grit 400 SiC en SiO2 abrasieve slijtagetesten:
| SiC abrasieve omgeving | SiO2 abrasieve omgeving | |
| Lunac 2+ vs hardchroom | 1.6 x | 24 x |
| Lunac 2+ vs gehard staal | 28 x | 4.4 x |
Conclusie: de mate van slijtage is erg conditioneel en specifieke kennis kan de levensduur van
het product aanzienlijk verbeteren.
